Hij is één van de belangrijkste toneelregisseurs van dit moment en maakt tijdens de coronacrisis zijn meest persoonlijke voorstelling: Eric de Vroedt, artistiek leider van het Nationale Theater. In een aangrijpende marathonvoorstelling ‘De eeuw van mijn moeder’ verwerkt hij de moeizame relatie met zijn Indische moeder Patricia. In 2020, vlak na het overlijden van zijn moeder, begint hij te schrijven aan het stuk. Het is zijn manier om de relatie met zijn moeder onder de loep te nemen, om nog geen afscheid van haar te hoeven nemen: “Op het toneel kan ik haar laten leven, maar als het doek valt, als het stuk helemaal klaar is, dan is ze echt dood”.
In de documentaire Terwijl het liefde was kijken we achter de schermen mee naar het wordingsproces van deze imposante theatervoorstelling. Tegelijk kijken we ook ‘achter de schermen’ naar het proces van de regisseur, een zoon die het hilarische verleden van zijn moeder – en de invloed die dit heeft gehad op zijn eigen wording – verwerkt. Hoe maak je een theatervoorstelling over je eigen moeder? Hoe belangrijk is de waarheid? Hoe vrij kan je zijn? Is het een eerbetoon, een afrekening of een afscheid?
Als kinderen van onze ouders zijn wij stille getuigen van de worstelingen die zij doormaken. Dat zijn vaak langdurige processen zonder woorden. Het letterlijk ‘meebeleven’ van hun worstelingen is niet vrijblijvend maar nestelt zich diep in onze identiteit. Kinderlijke loyaliteit, kindertrouw, leidt gemakkelijk tot het ‘meedragen’ van de pijn van onze ouders, als een familiegeheim waarvan we ons soms moeten bevrijden.
